Friday 21 November 2008

Ο Έτσι και η Μαρία (συνέχεια 13)

Και τώρα;



Συ δεν φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,
για νά έχω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πεί πως όπου νά ‘ναι έρχεσαι.
Φαίνεται απο τη ζωή μου
ζωή πέρασες κάποτε.
Κική Δημουλά

Τρόμαξε...
Κάθε άλλη στη θέση της ίσως θα κολακευόταν, μα... η Μαρία τρόμαξε. Πώς να πάρει την ευθύνη της ευτυχίας του Δημήτρη στα χέρια της, όταν δεν είναι ερωτευμένη μαζί του; Κι αν δεν καταφέρει να τον ερωτευτεί ποτέ; Κι αν κάποτε νοιώσει φυλακή την αγάπη του; Κι αν ερωτευτεί κάποιον άλλο;
Δεν μπορεί να τον παντρευτεί... Πως να δεχτεί να κρατήσει την καρδιά του στα χέρια της, όταν η δική της καρδιά είναι δοσμένη αλλού; Θα είναι άδικο. Θα είναι κοροιδία. Θα είναι ένα ψέμα...
Μα πώς να του το εξηγήσει...
Πώς να του το πεί....
Πώς να μην τον πληγώσει;

- Δημήτρη μου... Το ξέρεις οτι έχω αληθινά συναισθήματα για σένα... Αλλά η ζωή μου είναι λίγο ακατάστατη αυτή την περίοδο. Δεν έχω και σταθερή δουλειά... Δεν νομίζω οτι είναι η κατάλληλη εποχή για να παντρευτούμε. Ας περιμένουμε λίγο....

Ήταν ο πιο ανώδυνος τρόπος που μπορούσε να βρεί... ήταν ο μόνος τρόπος που μπόρεσε να σκεφτεί... ένα όμορφο μικρό ψέμα...


Η αρχή του τέλους...
Μια ανεπαίσθητη μικρή στιγμούλα που πάντα κάνει την εμφανισή της νωρίς, αλλά κανείς δεν της δίνει σημασία.
Προσπερνάμε και προχωράμε... Προχωράμε προς το τέλος.
Αυτή η στιγμούλα, η αρχή του τέλους... Ένοιωσε να την διαπερνά και έκλεισε τα μάτια. Το ήξερε. Το είχε ξανανοιώσει πολλές φορές. Και... Καμία μέχρι τώρα δεν ήταν λανθασμένη.
Αχ, τα σημάδια... Τα ξέρει τα σημάδια...
Το βλέμμα που κρύβει φυγή πίσω του...
Τα λόγια που τρέμουν...
Κανένας απο τους δύο δεν το ξέρει... Δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα....
Αλλά η πόρτα έχει ανοίξει... και το τέλος έρχεται.

Το ίδιο βράδυ έστειλε μήνυμα στον Έτσι. «Θέλω να σε δω. Πες μου που και πότε».
Είχανε μήνες να επικοινωνήσουν, μα η απάντησή του ήρθε λες και τα λέγανε μόλις την προηγούμενη μέρα...
«Θα σε περιμένω στο σταθμό των λεωφορείων. Σάββατο στις 11 το πρωί».


(Συνεχίζεται...)

No comments: